Hoe doe je dat nu, Straatfotografie ?
…is een vraag die mij met enige regelmaat gesteld wordt. En het is eerlijk gezegd niet zo heel makkelijk om daar een antwoord op te geven.
Ik denk dat eea te maken heeft met hoe je als fotograaf in het leven staat.
Al zwervend over straat is een heel belangrijk punt hoe je naar anderen kijkt, maar misschien is het nog veel belangrijker dat je als fotograaf en als mens een serieuze interesse hebt in je medemens.
Het is heel makkelijk de geijkte plaatjes te maken van die bedelaar op straat, of van die alcoholist, die volledig uitgeteld ergens op een bankje hangt, zich totaal niet bewust van zijn of haar omgeving en zich dus nog veel minder bewust van die fotograaf, die zo nodig de ander wil “portretteren” in een situatie waar die fotograaf zélf voor geen goud gezien zou willen worden. Dat is dus het soort straatfotografie dat ik absoluut niet wil bedrijven.
Wat wil ik dan wél ?
Wat ik wil is díe dingen laten zien die mij in het voorbijgaan beroeren, een grappige situatie, of soms ook een situatie die in eerste instantie niet eens zo heel erg ingrijpend lijkt, maar die bij nadere beschouwing ( of soms pas bij het bewerken van de foto achteraf ) opeens heel grappig blijkt te zijn. Twee voorbeelden wil ik hier graag laten zien.
Op de trappen van de Sacré-Cœur in Parijs op een vroege ochtend in november 2013.
Ik was op stap, vroeg op een ochtend i Parijs en passeerde de trappen van de Sacré-Cœur, waar een groepje mensen die kennelijk de hele nacht “op sjouw” waren geweest zich door een vriend lieten portretteren. Ze hadden nog al wat plezier, waren vrij luidruchtig en dat was waar ik door aangetrokken werd. In een moment maakte ik de opname om vervolgens pas veel later te ontdekken dat op het moment van de opname een duif die vóór hen op de trappen zat, kennelijk gestoord werd en opvloog. Ik maakte mijn opname precies op het moment dat de duif z’n vleugels uitsloeg en zich daardoor een houding gaf alsof “hij” wilde zeggen “hallo ik ben hier óók “
Dit soort momenten zijn wat ik altijd de “cadeautjes” noem die je als straatfotograaf soms zó maar in de schoot geworpen krijgt.
Als voorbeeld voeg ik ook nog een foto bij die een splitsecond later gemaakt werd waar de duif inmiddels al opgevlogen was. Je ziet het verschil, het verhaaltje is gewoon weg.
De vogel is gevlogen
Een bruiloft in Praiano
Een ander voorbeeld, is een foto die ik een aantal jaren geleden maakte terwijl ik in Italië in het plaatsje Praiano aan de Amalfikust, langs een kerkje liep waar net een bruidspaar naar buiten kwam. Deze foto verteld het hele verhaal, op dat moment werd ik gegrepen door alles wat er daar op een paar vierkante meter gebeurde, en op zo’n moment moet je als fotograaf je eigenlijk helemaal laten onderdompelen in het gebeuren en op gevoel je foto’s maken. Ga je later de foto uitgebreid bekijken dan zie je dat er heel wat “verhaaltjes” in die foto zitten, van de bruid en feliciterende ouders, tot de twee kleine kinderen die alléén maar met elkaar bezig zijn en de man met z’n “hippe” schoenen die gezien het stiksel op de achterkant van z’n colbert deze outfit kennelijk speciaal voor de gelegenheid gekocht had.
Een bruiloft in Praiano
En als we het dan over kerken en bruiloften in Italië hebben, dan hier nog een laatste voorbeeld.
Als ik in Italië ben, langs een kerk loop en zie dat er een bruiloft gaande is, blijf ik even rondhangen, ik weet namelijk dat er altijd voor de straatfotograaf momenten komen waar het verhaaltje kan worden verteld.
Zo ook hier in het Italiaanse Arona aan het Lago Maggiore.
De Kus !
Na het inzegenen van het huwelijk komen bruid en bruidegom de kerk uit en ja, het moment …. De Kus…. De kinderen in de foto vertellen het verhaal, yakkie…… wat vies zo’n kus. Dat is de beloning voor het even blijven hangen….
Op 20 januari tijdens de lezing straatfotografie ging ik nog verder op dit soort foto’s in.
Wil je zelf ook eens wat meer met straatfotografie aan de gang? Kijk eens op mijn website, www.fotograferen-workshop.nl of kijk even in de agenda om een workshop te boeken.
Ruud's (Straat) fotografie . Blog 