Een bezoek aan Parijs
Een bezoek aan Parijs kun je haast niet doen zonder ook in ieder geval even bij de Notre Dame te gaan kijken. Voor het eerst sinds jaren ging ik vandaag weer eens naar binnen. Over het algemeen is het daar zó druk dat de wachttijden me te lang zijn. Té lang in ieder geval voor een kort bezoek aan de “hemel”. De keer had ik wat geluk, er was een viering gaande.
Viering in de Notre Dame
Hoe zuidelijker je komt
Het wordt vaak gezegd, hoe zuidelijker je komt, hoe losser het leven wordt. En dat blijkt wel weer. Maar iets meer zuidelijk in Parijs, zit men laat op de avond, zelfs in maart, terwijl het nog miezert, tóch al weer buiten ! Genietend van een goed gesprek en een glas. Of gewoon de krant.
Genieten van een krant en een glas
Hadden ze nou zo’n honger?
Vanmiddag in de Oostvaardersplassen leken de Konikpaarden toch niet écht geïnteresseerd in de hooibalen die, als gevolg van de verhitte discussies van de afgelopen dagen, waren gedeponeerd. Op het veld langs de Praamweg was welgeteld 1, duidelijk niet creperende, Konik aanwezig om zich aan het hooi te goed te doen.
Een “creperende Konik” in de Oostvaardersplassen.
Hoe doe je dat nu, Straatfotografie ?
…is een vraag die mij met enige regelmaat gesteld wordt. En het is eerlijk gezegd niet zo heel makkelijk om daar een antwoord op te geven.
Ik denk dat eea te maken heeft met hoe je als fotograaf in het leven staat.
Al zwervend over straat is een heel belangrijk punt hoe je naar anderen kijkt, maar misschien is het nog veel belangrijker dat je als fotograaf en als mens een serieuze interesse hebt in je medemens.
Het is heel makkelijk de geijkte plaatjes te maken van die bedelaar op straat, of van die alcoholist, die volledig uitgeteld ergens op een bankje hangt, zich totaal niet bewust van zijn of haar omgeving en zich dus nog veel minder bewust van die fotograaf, die zo nodig de ander wil “portretteren” in een situatie waar die fotograaf zélf voor geen goud gezien zou willen worden. Dat is dus het soort straatfotografie dat ik absoluut niet wil bedrijven.
Wat wil ik dan wél ?
Wat ik wil is díe dingen laten zien die mij in het voorbijgaan beroeren, een grappige situatie, of soms ook een situatie die in eerste instantie niet eens zo heel erg ingrijpend lijkt, maar die bij nadere beschouwing ( of soms pas bij het bewerken van de foto achteraf ) opeens heel grappig blijkt te zijn. Twee voorbeelden wil ik hier graag laten zien.
Op de trappen van de Sacré-Cœur in Parijs op een vroege ochtend in november 2013.
Ik was op stap, vroeg op een ochtend i Parijs en passeerde de trappen van de Sacré-Cœur, waar een groepje mensen die kennelijk de hele nacht “op sjouw” waren geweest zich door een vriend lieten portretteren. Ze hadden nog al wat plezier, waren vrij luidruchtig en dat was waar ik door aangetrokken werd. In een moment maakte ik de opname om vervolgens pas veel later te ontdekken dat op het moment van de opname een duif die vóór hen op de trappen zat, kennelijk gestoord werd en opvloog. Ik maakte mijn opname precies op het moment dat de duif z’n vleugels uitsloeg en zich daardoor een houding gaf alsof “hij” wilde zeggen “hallo ik ben hier óók “
Dit soort momenten zijn wat ik altijd de “cadeautjes” noem die je als straatfotograaf soms zó maar in de schoot geworpen krijgt.
Als voorbeeld voeg ik ook nog een foto bij die een splitsecond later gemaakt werd waar de duif inmiddels al opgevlogen was. Je ziet het verschil, het verhaaltje is gewoon weg.
De vogel is gevlogen
Een bruiloft in Praiano
Een ander voorbeeld, is een foto die ik een aantal jaren geleden maakte terwijl ik in Italië in het plaatsje Praiano aan de Amalfikust, langs een kerkje liep waar net een bruidspaar naar buiten kwam. Deze foto verteld het hele verhaal, op dat moment werd ik gegrepen door alles wat er daar op een paar vierkante meter gebeurde, en op zo’n moment moet je als fotograaf je eigenlijk helemaal laten onderdompelen in het gebeuren en op gevoel je foto’s maken. Ga je later de foto uitgebreid bekijken dan zie je dat er heel wat “verhaaltjes” in die foto zitten, van de bruid en feliciterende ouders, tot de twee kleine kinderen die alléén maar met elkaar bezig zijn en de man met z’n “hippe” schoenen die gezien het stiksel op de achterkant van z’n colbert deze outfit kennelijk speciaal voor de gelegenheid gekocht had.
Een bruiloft in Praiano
En als we het dan over kerken en bruiloften in Italië hebben, dan hier nog een laatste voorbeeld.
Als ik in Italië ben, langs een kerk loop en zie dat er een bruiloft gaande is, blijf ik even rondhangen, ik weet namelijk dat er altijd voor de straatfotograaf momenten komen waar het verhaaltje kan worden verteld.
Zo ook hier in het Italiaanse Arona aan het Lago Maggiore.
De Kus !
Na het inzegenen van het huwelijk komen bruid en bruidegom de kerk uit en ja, het moment …. De Kus…. De kinderen in de foto vertellen het verhaal, yakkie…… wat vies zo’n kus. Dat is de beloning voor het even blijven hangen….
Op 20 januari tijdens de lezing straatfotografie ging ik nog verder op dit soort foto’s in.
Wil je zelf ook eens wat meer met straatfotografie aan de gang? Kijk eens op mijn website, www.fotograferen-workshop.nl of kijk even in de agenda om een workshop te boeken.
1985 van digitale fotografie hadden we nog nooit gehoord !
Het was 1985, Digitale fotografie bestond ( in ieder geval voor het gewone publiek ) nog niet. In de afgelopen weken was ik druk doende mijn oude analoge dia archief maar eens te digitaliseren met behulp van een Reflecta 6000 scanner, en toen die uiteindelijk niet tegen de taak opgewassen bleek met een Epson 850 scanner. En dan kom je nog aleens oude herinneringen tegen. In 1985 maakte ik met mijn toenmalige zwager en zijn vriendin een wildernis-trektocht dwars door het Sarek National Park, in het hoge noorden van Zweden. Niet heel vér van één van de hoogte toppen in het gebied, Mt. Kebnekaise ( juist ja, die uit Nils Holgersson ) liet mijn knie het afweten.
Mijn metgezellen gingen door om hulp te mobiliseren, en na 2 dagen ( die wel een eeuwigheid leken ) werd ik uiteindelijk door een helicopter van NorrlandsFlyg geëvacueerd.
Tijdens mijn wachten had ik gezelschap van een Blauwborst, een in die contreien bekende broedvogel, die zich getuige de bek vol prooi ook duidelijk van zijn taak gekweten had, en mij tijdens het lange wachten van de nodige afleiding voorzag.
Tóen wist ik nog niet dat waar ik dit fotografeerde op Fujichrome diafilm, ik zoveel jaar later ook weer met Fujifilm zou werken, nu digitaal met X-T systeem camera’s als Fujifilm X-Photographer.
Een goed begin van 2018
Om het nieuwe jaar dan maar meteen goed te beginnen, een opname uit de tijd dat we nog fotografeerden op film en in de tijd dat winters nog winters waren, en niet zoals vandaag een temperatuur van bijna 10℃ na een nieuwjaarsnacht vol regen. Eigenlijk is dat nét zo iets als de tijd dat schepen nog van hout en mannen nog van staal waren.
Scan van Fujichrome dia
Langs de Markermeerdijk jaren ’80
En alwéér een jaar voorbij !!
En zo is er al weer een jaar voorbij gegaan, en wat voor jaar was het, met mooie gebeurtenissen, maar ook hele droevige waar we natuurlijk bij stil moeten staan, maar die we dan liever maar snel vergeten. Ik wens u allen vanaf deze plek een gezond, gelukkig en succesvol nieuw jaar toe, laten we er met z’n allen gewoon weer iets moois van maken !!!
In Januari zagen we al dat er weer verkiezingen aan kwamen, en dát hebben we geweten. Het grootste deel van het jaar kwamen we daar niet meer vanaf, met een formatie van record omvang.
Tijdens een Rondje Naarden met een groep foto-enthousiastelingen merkten we dat óók katten wel eens naar binnen willen.
In Maart gingen we al weer naar buiten met de eerste workshop straatfotografie van het jaar, in het teken van de grote expositie in het Stedelijk museum van Ed van der Elsken
In Frankrijk kon ik zien wat de gevolgen van de crisis in de visserij al niet te weeg bracht
……en tijdens een warme workshop straatfotografie in Utrecht leek het alsof het verschil tussen man en vrouw steeds minder wordt.
In Juni zat ik zélf ook eens een keer in beeld, de benen bruinen op een mooie dag tussen Stavoren en Enkhuizen.
De zomer bracht ons de lang verwachte Fujifilm GFX een nieuw formaat waar we maar wát druk mee waren.
….én een trouwdag in straatfotografie stijl, Pieter & Petra trouwden en wilden een reportage in mijn stijl van fotograferen, weer een heel nieuwe uitdaging.
September bracht verpozing op het Griekse eiland Paros, waar sommigen zich wapenden tegen overstroming, of misschien wel de gevolgen van een fles wijn.
Óók Antwerpen stond dit jaar weer op het programma, een workshop straatfotografie waarbij natuurlijk de Diamantwijk niet mag ontbreken !
Het jaar bracht ook weer nieuwe sportieve uitdagingen, met een team van CameraNU gaan we in Juni 2018 de Alpe d’HuZes “doen” geld bij elkaar brengen voor het KWF, wilt u ons steunen? gráág !!
En zo komen we alweer aan de laatste dag van het jaar, de obligatoire Oliebollen zijn weer gehaald, zónder dat daar een lange wachtrij aan vooraf ging, kennelijk het gevolg van de vroege zondag-ochtend.
Ik wens u allen vanaf deze plek een gezond, gelukkig en succesvol nieuw jaar toe, laten we er met z’n allen gewoon weer iets moois van maken !!!
Bevlogen Fotograaf
Vandaag was de altijd bevlogen fotograaf Brendan de Clercq te gast bij CameraNU.nl op Urk waar hij zijn, zoals altijd, goed bezochte Masterclass Lightshaping gaf. Altijd zó interessant en inspirerend om Brendan bezig te horen en zien met zijn cursisten, die tegen de tijd dat ze weer thuis zijn behoorlijk wat te verwerken hebben.
Masterclass bij CameraNU met Brendan de Clercq
Verleiding ligt altijd op de Loer
Men zegt het wel eens, de verleiding ligt altijd op de loer, in dit geval lijkt deze echter nog niet echt een kans van slagen te hebben.
De Verleiding
Plotseling regent het in Parijs
Parijs, langs de Seine, mensen slenteren langs festiviteiten en op een mooie zomerse dag slaat opeens het weer om.
Het regent in Parijs
